Vorige maand kreeg ik een telefoontje van Hans. Drie jaar geleden begeleidde ik hem in het kader van een outplacement traject bij zijn toenmalige werkgever. Hij zat toen gigantisch in de put, schatte zijn kansen op een andere baan op nul in. De realiteit bleek niet zo negatief als zijn verwachting, binnen vier maanden had hij een andere baan. Nu drie jaar later, is hij opnieuw gedwongen op zoek te gaan naar een baan. We maakten een afspraak en tijdens onze eerste gesprek zat hij in elkaar gedoken aan tafel. Ook zonder dat hij nog wat gezegd had, merkte ik meteen dat hij zich nog pessimistischer voelde dan de vorige keer. ‘Ik zie het werkelijk niet meer zitten, ik ben ouder en de situatie op de arbeidsmarkt is nog veel slechter dan drie jaar geleden. Dat gaat nooit meer goed komen’. ‘Gefeliciteerd’, zei ik tegen hem. ‘Ook al denk je nog zo negatief, je hebt wel de actie ondernomen mij te bellen. Je had ook thuis kunnen blijven en niets kunnen doen. Dat is al een goed begin’. Ik weet dat het met Hans wel goed komt. Hij heeft veel werkervaring, een geweldige motivatie ten aanzien van werk en een veelgevraagde opleiding. Wij gaan samen aan de slag. Drie zaken zijn daarbij belangrijk. Denken, voelen en doen. Om met het eerste te beginnen, wat denk je over jezelf, kun je de negatieve gedachten ook vervangen door positieve? Denk aan je goede opleiding, je goede referenties, je successen die je behaald hebt.
En je gevoel en emotie niet wegstoppen maar toelaten en herkennen. Vertrouwen hebben dat deze gevoelens weer overgaan. Dat het normaal is dat je boos en afgewezen voelt en bij vlagen intens verdrietig door het ontslag. Ik liet Hans de curve zien van de rouwverwerking zien. Je blijft niet boos en verdrietig, ooit komt er een punt dat je je anders voelt. Hoe kinderen met hun gevoelens omgaan, vind ik altijd een mooi voorbeeld. Niks opkroppen of boos op jezelf worden maar huilen als je valt en daarna weer vrolijk verder spelen. En dan niet te vergeten de actie, het doen. Niet alleen maar nadenken over jezelf en je vervelend voelen, maar aan de slag. Dus wel solliciteren als je een baan ziet waar je veel interesse in hebt. Daar leer je ook veel over jezelf. Je krijgt zicht op sollicitatieprocedures, leert je verdiepen in het bedrijf en denkt na over je brief, CV en persoonlijke presentatie. Er zijn outplacement bureaus die vasthouden aan een bepaald stramien van begeleiden. Eerst analyseren en over jezelf nadenken en een verbod op het solliciteren. Ik geloof meer in flexibiliteit. Dat betekent niet dat ik adviseer overal op te solliciteren, zonder na te denken en ook om vooral maar niet te voelen. Nee, ik geloof in een mix van verwerken, zelfanalyse en actief zijn. De balans vinden in denken, voelen en doen. Dat zorgt voor balans in jezelf en een beter uitgangspunt voor een leuke nieuwe baan is er niet!
Jacqueline van Vreden
