Vorige week had ik een lunch afspraak met een vriendin. ‘Jacq, ik heb het niet meer zo naar mijn zin bij mijn huidige werkgever en ik overweeg elders te solliciteren. Mocht je iets tegenkomen, weet dan dat ik in de markt ben’. Ik vroeg haar of ze op haar werk weten dat ze weg wil. ‘Nee, en dat laat ik ook maar zo, want dan ben je meteen aangeschoten wild. Dat heb ik in het verleden wel gemerkt’.
‘Waarom wil je weg?’ , wilde ik weten. ‘Ik ben uitgekeken op mijn functie, ben toe aan iets nieuws en ik zie hier geen kansen meer’. Tijdens het gesprek bleek dat ze dit voornamelijk zelf invulde. Met haar baas had ze de gevoelens die ze had over de inhoud van haar baan en haar ambities voor de toekomst nog nooit concreet besproken.
Toch jammer dat het zo gaat. Alle Persoonlijke ontwikkelingsplannen, functionering- en loopbaangesprekken ten spijt. Angst speelt vaak een rol om aan te geven dat je overweegt weg te gaan en op zoek wilt naar iets nieuws. Angst voor de reactie, angst om geen geschikte baan te vinden, angst om inderdaad aangeschoten wild te worden en niet meer serieus genomen te worden door collega’s en leidinggevenden. Daarom besluiten veel mensen niet te zeggen dat ze van plan zijn te solliciteren. Nemen plotseling veel vrije dagen op en verschijnen wel erg netjes op het werk. Veel naaste collega’s weten dan trouwens wel hoe laat het is.
Tegenwoordig wordt er veel gebruik gemaakt van internet bij het vinden van een andere baan. Het plaatsen van je CV op internet lijkt wel heel veilig, maar werkgevers kijken ook vaak op deze sites. Met als risico dat je huidige werkgever jouw CV tegen komt. Het alternatief, je CV anoniem op een vacaturesite plaatsen levert meestal weer weinig reacties op.
Wat zou het toch prettig zijn als je open kunt bespreken wat je wensen zijn ten aanzien van je werk. Of dat nu gaat om de wens door te groeien, een nieuwe uitdaging te krijgen, een betere beloning of om een andere zaken te veranderen in je baan. De wens om dingen te veranderen begint bij het vaststellen wat je wilt. En vervolgens te bespreken. Voorwaarde is wel dat er zowel vanuit de werkgever als vanuit de werknemer de bereidheid is naar elkaar te luisteren. Te kijken welke mogelijkheden er zijn. En als deze er niet zijn goed uit elkaar te gaan.
Soms ontstaat zo’n ‘volwassen’ gesprek op de valreep. Zo gaf een leidinggevende die ik coach ooit aan bij zijn werkgever dat hij een andere baan had gevonden. Tijdens dit gesprek werd pas duidelijk waarom hij weg wilde en gaf zijn werkgever aan dat ze graag wilden dat hij bleef en dat deze mogelijkheden ook bij hen aanwezig waren. Ze wisten niet dat hij er zo over dacht, omdat hij dit nooit had aangegeven. Hij besloot te blijven en is doorgegroeid in een leidinggevende functie.
Het lijkt me verstandig niet te wachten tot een ‘op de valreep gesprek’ maar eerder met elkaar in gesprek te gaan. Of in elk geval om voor jezelf vast te stellen in hoeverre zo’n gesprek mogelijk is in de organisatie waarin je werkt. Love it, change it or leave it wordt vaak gezegd. De change begint met een open communicatie.
Jacqueline van Vreden
