Varkens zijn de lievelingsdieren van mijn jongste dochter. Ze eet daarom geen varkensvlees. Haar oudere zusje doet daar nog een schepje bovenop, zij eet helemaal geen vlees. Hun broer kun je echter geen groter plezier doen dan een stuk worst of een karbonade op tafel te zetten. Mijn oudste dochter kokhalst bijkans van pasta, terwijl haar zusjes daar zo lekker van kunnen smullen. Hutspot gaat er goed in, behalve bij mijn zoon, die heeft veel liever boerenkool maar dat lust zijn oudere zus weer niet.
Het domste wat ik kan doen is aan mijn kinderen vragen wat we zullen eten. Want in mijn poging om het iedereen een beetje naar de zin te maken is niemand helemaal tevreden. Een hoop discussie en gedoe nog voordat de gezellige maaltijd überhaupt is begonnen.
Een gezin is net een bedrijf dacht ik toen een opdrachtgever mij vorige week vroeg om advies over zijn afdeling. Er was al een tijd veel wrijving in de onderlinge samenwerking. Nu, bij het vertrek van een collega had hij besloten, dat naast het sollicitatiegesprek met hem, ook alle medewerkers (6!) in gesprek mochten met hun toekomstige collega. Dat zou de samenwerking in de toekomst alvast positief beïnvloeden! Helaas, het leidde tot veel onenigheid over de aan te nemen kandidaat.
Ik kan me zijn standpunt wel voorstellen, maar zoals een Engels gezegde luidt: If you try to please every body, you end up pleasing nobody.
Vanzelfsprekend wil je de goede keuze maken bij het aannemen van een nieuwe medewerker. En door de mening van de medewerkers te vragen worden ze onderdeel van het besluitvormingsproces wat medeverantwoordelijkheid en betrokkenheid creëert. Maar nog los van het feit dat deze procedure veel tijd, energie en onenigheid oplevert vraag je ook nogal wat van de toekomstige medewerker. Ga er maar aan staan, in gesprek met zoveel mensen. En of deze procedure nu zo professioneel overkomt, is nog maar zeer de vraag..
Veel beter is het om als leidinggevende eerst met het team om tafel te gaan zitten en samen te bepalen wat de medewerkers van hun nieuwe collega verwachten, als collega en als aanvulling binnen het vakgebied. De discussie daarover biedt meteen mogelijkheden om de onderlinge samenwerking en de verwachtingen naar elkaar uit te spreken. Iedereen heeft zijn eigen voorkeur en het is algemeen bekend dat we graag met mensen omgaan die op onszelf lijken. En dat is prettig voor de samenwerking, maar hoeft nog niet de beste keuze voor de organisatie te zijn. Aan de leidinggevende de taak om te kijken naar de samenstelling van het team en naar aanvullende teamversterkende kwaliteiten.
Zoals de leidinggevende samen met de afdeling P en O moet stellen aan welke functie eisen en competenties de nieuwe medewerker moet voldoen, zo bepaal ik
bij mij thuis wat er wordt gegeten. Dat betekent dat er altijd wel iemand aan tafel zit die liever iets anders zou hebben gegeten, maar die komt dan de volgende dag weer aan zijn trekken.
Voor vanavond wens ik u vast smakelijk eten!

Jacqueline van Vreden

Eerder verschenen in Tubantia