Heel vaak wordt ons in de vergadering gevraagd iets te presenteren of toe te lichten. Hoewel het maar acht personen zijn, ben ik elke keer zenuwachtig als ik voor de groep sta. Het zijn collega’s, maar ik vind het lastiger dan met een groep vreemden.
Als je iets presenteert sta je in de spotlights. Je laat jezelf zien, alle ogen zijn op jou gericht. En juist in deze bekende groep wil je niet afgaan. Wij mensen zijn sociale wezens, we willen er wel graag bij horen. Niets is zo erg als de vrees door de spreekwoordelijke mand te vallen omdat we iets niet kunnen of weten en afgewezen worden. En dat voelt misschien nog wel sterker bij bekenden dan bij een vreemde groep die je later waarschijnlijk nooit meer ziet, dus raar is het zeker niet. Het is een bijna biologisch gegeven, wat al op jonge leeftijd speelt. En troost je… je collega’s kennen dat gevoel zeker ook.
Mijn dochter had vorige week een presentatie in de klas en vroeg of ik vroeger ook zenuwachtig was. Nu is mijn middelbare school tijd al weer even geleden, maar ik herinner me mijn boekbespreking over Bernlef nog heel goed. Hoe ik me vastklampte aan mijn flipover. Die zenuwen zijn dus zeker herkenbaar. Het is goed om eens stil te staan bij je gedachten over de presentatie. Welke gedachte helpt meer: Ik moet het perfect doen, ik moet alles weten, ik mag geen fouten maken, als ze mij zien, denken ze vast “wat heeft die te melden”. Of helpt het om te denken: Dit is mijn onderwerp, ik weet er het meest van. Ik heb me voorbereid en doe mijn best, meer kan ik niet doen. Ik ben niet perfect, maar dat zijn de collega’s ook niet. Deze gedachten halen je gevoel niet weg, maar maken het misschien wel iets draaglijker.
Het lijkt of sommige mensen een presentatie zo uit hun mouw schudden. Maar vaak hebben ze uren van oefening erin gestoken en zijn ze ontspannen omdat ze het verhaal goed kennen. Voor een goede voorbereiding kun je zorgen, dat helpt zeker. Ook al lijkt het maar een korte presentatie tijdens een vergadering. En los van de inhoud is de vorm belangrijk. Hoe is je houding, hoe gebruik je je stem en hoe is je contact met je toehoorders. Zorg dat je overkomt zoals je bent. Als je rustig en serieus bent, probeer dan vooral niet een snelle, grappige presentatie te houden. En het belangrijkste blijft oefenen, oefenen, oefenen. Dat baart uiteindelijk kunst. Al blijft het spannend.
