Soms zou je willen dat je nog kind was. Genieten van de komende kerstvakantie, van de kerstboom die opgetuigd wordt, zo heerlijk leven in het nu. Met de dagelijkse portie vitamine K, zoals mijn dochter van tien dat zo mooi zegt. Elke dag even flink geknuffeld worden en dan weer lekker spelen. Nog geen weet van de kredietcrisis, van de onzekere toekomst, geen twijfels over het behoud van je baan. Vorige week gaf ik voorlichting over outplacement bij een opdrachtgever van mij, waar als gevolg van een reorganisatie een groot aantal medewerkers boventallig wordt. Een van de meest gestelde vragen was: hoe beïnvloedt de kredietcrisis mijn kansen op de arbeidsmarkt? Een begrijpelijk vraag, maar lastig te beantwoorden. Tot voor een paar maanden was de arbeidsmarkt erg gespannen, nu verschijnen op de voorpagina alarmerende koppen over verlies van werkgelegenheid en ontslagen. De realiteit is dat er nog steeds tekort is aan medewerkers in bepaalde functies en sectoren. Hoe de kansen op de arbeidsmarkt zijn, is dus zeker afhankelijk van ieders individuele situatie. Van de functie waarnaar je solliciteert, je kennis en ervaring en zeker ook van je instelling. Een positieve instelling, geloof in jezelf en de eigen mogelijkheden hebben een heel groot effect op het vinden van een nieuwe baan. De manier waarop je jezelf ziet en je houding en waarden ten opzichte van hetgeen je meent te mogen, te moeten en te kunnen bereiken, spelen een belangrijke rol in het behalen van succes. Geloven dat het kan. Dat is volgens mij ook de grootste kwaliteit van Barack Obama. Het gevoel dat hij uitstraalt en dat ook anderen het idee geeft dat ze verschil kunnen maken, er toe doen. Yes, we can!. Ondanks alle verontrustende berichten en de zorgelijke economische situatie in de VS.
Maar op het moment dat je gehoord hebt dat je baan is komen te vervallen overheerst bij velen, en dat is begrijpelijk, een gevoel van onzekerheid, van niet weten hoe de toekomst eruit zal zien. Ook op de ‘achterblijvers’ heeft de reorganisatie grote effecten. Aan de ene kant is er de opluchting dat jij je baan behoudt, aan de andere kant heb je te maken met een bedrukte sfeer, moet je afscheid nemen van collega’s waar je prettig mee samen hebt gewerkt en komt tegelijkertijd de vraag boven; hoe zal het hier verder gaan? Nu is het geven van vitamine K niet aan de orde binnen organisaties. Collega’s knuffelen elkaar niet zo snel. Vitamine A en vitamine C zijn echter essentieel. En dan bedoel ik niet de gewone vitamines, maar Aandacht en Communicatie. Leidinggevenden doen er goed aan veel aandacht te geven aan de gevoelens van onzekerheid en dienen hiervoor begrip te tonen. Veel investeren in openheid over de gang van zaken, hoe het gaat met het bedrijf. Met elkaar blijven praten. Als er niets nieuws te melden is, dat ook communiceren. En doe ook eens iets geks. Trakteer elkaar in deze onzekere tijden eens op een flinke dosis vitamine K. Ik zou geen beter Kerstgeschenk weten.
Jacqueline van Vreden
