Ik heb het al een tijd niet meer naar mijn zin op het werk. Er is een hoge werkdruk en mijn leidinggevende schittert door afwezigheid. Ik wil graag weg bij dit bedrijf. Maar ik ben bang dat ik te lang gewacht heb, iedereen raadt mij af om in deze crisistijd van baan te veranderen.
Dat laatste klinkt mij een beetje in de oren als een excuus om niets te doen. Niet klagen maar dragen zou mijn Oma zeggen. Of je blijft en je maakt er het beste van of je gaat weg. Ik weet ook wel dat het niet zo simpel is. Maar zoals in veel gevallen is het moeilijk hier een algemeen advies over te geven. Ja, natuurlijk is het lastiger op de arbeidsmarkt. Maar wat zijn jouw specifieke omstandigheden? In welke richting zoek je werk, welke opleiding en ervaring heb je. Hoe mobiel ben je? In welke sector ben je werkzaam? Hoe groot is je netwerk? Uit cijfers van het CBS van maart dit jaar blijkt dat er nog steeds meer dan 100.000 openstaande vacatures zijn. Bij 145.000 banen wordt meer dan een ton verdiend. En voor de ouderen; in 2012 was meer dan de helft van de 55 – 65 jarigen aan het werk. In De Volkskrant stond een tijd geleden een overzicht van lichtpunten in de crisis. Variërend van positieve berichten over de exportsector van Nederland, de lagere collectieve lastendruk ten opzichte van de jaren 80 tot het feit dat er nog nooit zoveel mensen op wintersport gaan als nu. Met andere woorden, natuurlijk is het voor sommigen erg lastig op dit moment, maar het is niet alleen maar kommer en kwel.
Zoals gezegd, pas op dat je niet blijft hangen in een situatie die je eigenlijk niet wilt, maar waarvan je zegt dat je er niets aan kunt doen vanwege de economische omstandigheden. Dan zet je jezelf mooi klem. Dus of je richt alle energie, motivatie en inspanningen op die andere baan. Solliciteren, netwerken en de blik op iets nieuws. Of je besluit te blijven in je huidige baan en maakt daar het beste van. Je kunt de situatie niet veranderen, maar wel je gedachten daarover. Draai het om: in plaats van te klagen over je afwezige baas, wees blij dat je niet constant op de vingers wordt gekeken en zoveel vrijheid en verantwoordelijkheid hebt. Hoge werkdruk? Je de hele dag lopen te vervelen, dat is pas erg. Misschien klinkt het je wat flauw in de oren, maar klagen en niets doen, daar word je pas echt flauw van.
